Mariami Tsotadze (born in 1999, Tbilisi, Georgia) is a visual artist/painter. She lives and works in Antwerp, Belgium. This year, she obtained her Master's degree in painting at LUCA School of Arts in Ghent. Her paintings express a feeling. She aims to enhance this sensitivity by creating contrasts between certain elements in her work. Examples of this include soft, tactile clothing and harder elements like a metal bicycle or the use of cold concrete walls.
The paintings of Fernand Léger, especially “La Lecture” (1924), are major inspirations for Tsotadze. Léger also brings contrasts into conversation, such as the softness of the woman and the cubist, hardened forms.
Not only does she aim to evoke sensitivity through these contrasts, but her portrayal of personal events often carries a humorous or surreal twist. In her work, we see notably few faces, as she seeks to convey recognizability through the rest of the body. This is especially true in the fragile hands, which convey intimacy and are intertwined like braided flowers.
Mariami Tsotadze (geboren in 1999,Tbilisi, Georgie) is een schilder, ze woont en werkt in Antwerpen, België. Dit jaar studeerde ze af aan LUCA School Of Arts in Gent waar ze haar Master diploma in schilderkunst behaalde. Haar schilderijen spreken met gevoeligheid, dat gevoeligheid probeert ze aan te tonen door bepaalde elementen in contrast te brengen met elkaar. Zoals het gebruik van kledij waar het tactiliteit zichtbaar is en de hardere elementen zoals de fiets of gebruik van kille beton muren.
De schilderijen van Fernand Leger, voornamelijk “La Lecture’, (1924) zijn grote voedingsbodems voor Mariami, Fernand Leger brengt de zachtheid van de vrouw en de kubistische verharde vormen in conversatie.
Niet alleen probeert ze een gevoeligheid weer te geven door dat contrast op te zoeken, maar ook door het portretteren van haar persoonlijke gebeurtenissen in haar leven die ze op een humoristische of bevreemdende manier weergeeft.
Ze schildert opzettelijk weinig gezichten omdat ze de herkenbaarheid in het lichaam wil behouden en voornamelijk in de handen, de handen die intimiteit en fragiliteit aangeven, die verweven worden met elkaar als gevlochten bloemen.
