Jonas Dehnen (b. 1992) practice is stubbornly devoted to traversing the jaded landscape of painterly tropes and conventions. To him, the medium of painting feels like treacherous ground, despite the fact that it’s long been charted. Dehnen interrogates the way in which contemporary paintings and art objects in general performatively parade their purported authenticity.
Each work carefully follows its predecessors, in a slow and iterative picture-making process, in which visual themes grow and develop organically. This primarily plays out in paintings, drawings, and occasionally in three-dimensional work. Motifs drawn from literature intermingle with visual markers of identity. This might include pub signs, carnival floats, vernacular architecture, folk paintings and other elements of visual patois. These undergo a subjective examination led by the (im-)possibilities and the ‘cultural memory’ of the material and of matter itself.
☞ insta jonas
website: www.jonasdehnen.com
prices available on request
"Pterion shelter, oder die dünnste Stelle des Schädels", Jonas Dehnen, 2023
(part of the exhibition “Publiek Park, 2023”)
In his work, Jonas Dehnen plays with the genre of sculptural folly. A folly, in architecture, is a primarily decorative garden or park building, which through its appearance suggests a fictional purpose or history (for example a fake ruin or abandoned castle). Dehnen's work can be read as a tentative sculptural proposal for a park folly in the shape of a tin foil hat, a low-tech homemade protective device and a symbol of paranoia, superstition and conspiratorial beliefs. Furthermore, Dehnen's folly expands upon the visual language of the artist’s paintings and drawings, which for several years have integrated themes such as maps of French and English garden designs, or hermitages - an 18th and 19th-century trend in landscaping that can be situated in the wider cultural current of romanticism.
(text by Publiek Park, pictures by Michiel de Cleene, Robert Monchen and Stans Vrijsen)
Schilderen en tekenen staan centraal in de praktijk van Jonas Dehnen, maar afhankelijk van specifieke tentoonstellingscontexten maakt hij ook installaties en sculpturen. Dehnen haalt het gros van zijn visuele input uit de gemeenschappen waarin hij opgroeide. Hij bracht zijn kindertijd door in zowel Duitsland als het Verenigd Koninkrijk en woont nu al enkele jaren in België. De kunstenaar is gefascineerd door de manier waarop gemeenschappen een visuele identiteit opbouwen aan de hand van symbolen en tradities, van uithangborden van Engelse pubs tot praalwagens, van vernaculaire architectuur tot volksschilderingen en andere elementen van wat een 'visueel patois' genoemd kan worden. Welke plaats kan het collectieve of het individu nog innemen binnen dat mechanisme? En hoe past globalisering in dat plaatje? Dehnen abstraheert, fragmenteert en herstructureert verschillende culturele betekenaars in zijn schilderijen en creëert zo nieuwe personages en idiosyncratische protagonisten. De beelden komen voort uit een langdurig proces van vallen en opstaan: gelaagdheid, wissen, additieve en subtractieve schilderkunstige gebaren en het herbestemmen van onderliggende beeldfragmenten.
Onder andere E.T.A. Hoffmanns 'Der Sandmann' dient als bron voor motieven zoals een gemechaniseerd oog, handen en wielen. Deze enigmatische structuren en schakelsystemen verwijzen naar ontwerpen voor een primitieve automaton. Ze dienen ook als verhulde visuele verwijzingen naar vroegere werken in het oeuvre van de kunstenaar en naar schilderijen die in zijn ouderlijk huis hingen, waardoor feedbacklussen van schilderkunstige gebaren en ideeën ontstaan. Er ontstaat een verstrengeling tussen de fysieke materie van het werk en de beeltenis. Denken en doen worden eenzelfde proces en belichamen zo een enkelvoudige manier van ‘zijn-in-de-wereld’. De schilderijen kunnen als landkaarten van zichzelf worden geïnterpreteerd, kaart en territorium tegelijk, die in een oneindige regressie in zichzelf terugkeren. Soms wordt de verf aangebracht als op een locatie op een plat vlak, soms op een bepaalde diepte binnen een beeld. Er wordt voortdurend gespeeld met de vlakheid van het object en het artificiële van een geschilderd beeld.
In 2019 behaalde Dehnen zijn masterdiploma schilderkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (KASK) in Gent, met Vincent Geyskens als zijn mentor. Eerder voltooide hij een bachelor in schone kunsten aan de Universiteit van Lancaster, Verenigd Koninkrijk. Na zijn afstuderen werd Dehnen uitgenodigd voor een residentie in FLACC te Genk en werd hij vorig jaar genomineerd voor de PrixFintro-prijs, waarvoor hij de tweede prijs behaalde. Zijn werk werd onder meer tentoongesteld in Z33 Huis voor Hedendaagse Kunst in Hasselt, claptrap in Antwerpen en Social Harmony in Gent.
(Flor Linckens)
Art Rotterdam 2023 (link)
“Freundschaftsinseln” 2022
